Vandaag was dan eindelijk de dag van de presentatie aangebroken, maar daarvoor hebben we van 10:30 tot 11:30 les gegeven. Later hebben we nog een mall bezocht.
We begonnen de dag gewoon met ontbijt om 09:00. Daarna zijn we naar de school gegaan om de laatste les te geven aan onze klassen. We namen allemaal het schema van de presentatie door en zetten de puntjes op de i. Na de lunch gingen we weer naar de school voor de presentaties. De kinderen kwamen allemaal de trap af en werden door hun leraren naar hun plek geleid. Toen begonnen we met de presentatie. Sifra gaf een speech over de kinderen en de Indiagroep, terwijl Mathew filmde. Hierna gaven Amrik, Fleur en Laura een korte toespraak over hun belevenissen met Std. VIA. Toen showden ze wat ze hadden voorbereid. Elke klas deed dat apart. Eerst waren dus Amrik, Fleur en Laura met hun klas. Daarna waren Dianne, Phebe en Rikke aan de beurt. Na hen kwamen Wouter, Lauren en Coos en ten slotte Berber, Mattea en Mila. De opbouw van een presentatie was als volgt: Het begon met een liedje, daarna kwam de dans, na de dans werd er weer een liedje gezongen en als laatste werd de handshake opgevoerd. Een teacher legde de box van Rikke naast de microfoon, zodat het geluid harder werd en Amrik was shooketh (hij stond perplex).
Na de presentaties had de school nog een verassing voor ons. Kinderen uit verschillende klassen gaven ons een speech, zongen voor ons en één jongen begon te beatboxen. Het was heel lief van hen, onze groep werd helemaal in het zonnetje gezet. We kregen allemaal kaartjes en andere cadeautjes. Toen moesten we afscheid nemen van de kinderen. Alle meiden van de Indiagroep moesten huilen. Het was best emotioneel voor iedereen. We verzamelden onze klassen en namen afscheid van elk kind. Ze gaven ons nog meer cadeautjes, enorme knuffels en zeiden wel twintig keer dat ze ons gaan missen. Het duurde best lang en sommige kinderen liepen zelfs met ons mee naar ons verblijf. Hier moesten we dan eindelijk dag zeggen en ons gebouw ingaan.
Hier hadden we slechts vijf minuten, want het plan was om naar het derde winkelcentrum te gaan. We pakten dus snel al onze spullen en samen stapten we de bus in. Zwaaiend naar de kinderen, terwijl we langs hen reden, snelden we daarheen. Het was een erg imposant gebouw, maar vanbinnen viel het best tegen. We bleven er tot 18:00, waarna we weer terug reden richting huis. Er werd weer een heerlijk diner voor ons geserveerd, onze vragen werden door Shobha beantwoord en nu hebben we een lekkere vrije avond.
Kal tak!
Reactie plaatsen
Reacties